Ο Άρης πηγαίνει σιγά-σιγά στα χέρια του προπονητή του

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ο Σάββας Παντελίδης ήταν το κεντρικό πρόσωπο στην Τρίπολη και όχι μόνο γιατί επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος. Ο Άρης με αυτόν στον πάγκο, έκανε την πιο εμφατική και… άνετη νίκη του, σε μια δύσκολη μάλιστα έδρα, δείχνοντας σιγά –σιγά ότι εκτός από αυτοπεποίθηση και ψυχολογία (στοιχεία που ξεχειλίζουν πλέον), αποκτά και κάποιες σταθερές στο παιχνίδι του.

Η πρώτη είναι η αμυντική του προσήλωση, η ένταση με την οποία πάνε οι παίκτες στις μπάλες, η καλύτερη συνοχή μεταξύ των γραμμών, οι μικρότερες αποστάσεις. Έχουν συνεισφέρει τα μέγιστα σε αυτό οι πολλοί καλοί Μπάσα και Σιώπης στον άξονα, το «δέσιμο» του Ρόουζ με τον Δεληζήση στο κέντρο της άμυνας, πάνω που τραυματίστηκε ο Βέλεθ, η πίεση που ασκεί παντού ο Ντιγκινί, η «επιστροφή» του Ματέο και στο ανασταλτικό κομμάτι μετά το επιθετικό, η διάθεση των ακραίων μπακ να μην αφήνουν να περνάει… κουνούπι.

Το δεύτερο στοιχείο που επιχειρεί να βάλει στο παιχνίδι του ο Άρης και το είδαμε πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό στην Τρίπολη είναι η αύξηση της ταχύτητας. Πως μεταφέρεται η μπάλα δηλαδή από την άμυνα στην επίθεση. Ο Σιώπης, ο Τόνσο, ο Λάρσον, ο Φετφατζίδης, ο Ματέο κάνουν τους κιτρινόμαυρους πιο γρήγορους, και την αντίπαλη άμυνα πιο ευάλωτη. Στην Τρίπολη με αυτόν τον τρόπο πλήγωσε τον Αστέρα και «καθάρισε» το τρίποντο από το πρώτο ημίχρονο.

Η διαδικασία μετάβασης της ομάδας στα χέρια του προπονητή της δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Την δυσκόλεψαν οι συνθήκες που βρήκε (δεν είπε τυχαία ο προπονητής ότι από τον Άρη λείπει η χαρά), η προκατάληψη, η δουλειά σε πολλούς τομείς εν μέσω αγώνων και η «σφαλιάρα» του κυπέλλου που τσαλάκωσε την εικόνα και απείλησε με εκτροχιασμό τη χρονιά.

Η υπομονή, η επιμονή στο πλάνο και τη δουλειά είναι πάντα η καλύτερη συνταγή. Και η στήριξη φυσικά από τον αθλητικό διευθυντή που έβαλε πλάτη, στην κρίση που δημιουργήθηκε μετά την ήττα στον Λεβαδειακό, πείθοντας τον Θόδωρο Καρυπίδη να υποστηρίξει το πλάνο, τη στιγμή που έγιναν και οι κινήσεις ενίσχυσης με παίκτες που αποδεικνύεται ότι επιλέχθηκαν με το… μάτι και στην επόμενη χρονιά. Ο Άρης και το καλοκαίρι, αλλά και τον Γενάρη έχει σε σχέση με τον αριθμό των παικτών που ήρθαν, αρκετά μεγάλο ποσοστό ευστοχίας και αυτό το πιστώνεται ο Διαμαντόπουλος, ο προπονητής, ο Καρυπίδης, το σκάουτινγκ της ομάδας.

Ο Άρης εφόσον κερδίσει τον Πανιώνιο, δεν θα έχει πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά θα έχει πατήσει γερά στην 5η θέση, δημιουργώντας και ένα μαξιλαράκι ασφαλείας πριν από τα ντέρμπι, πηγαίνοντας σε αυτά με μια διάθεση να επιβεβαιώσει την ποιοτική του αναβάθμιση και το… potential που έχει ως ομάδα.

Ο Παντελίδης βρέθηκε στο επίκεντρο και για κάτι ακόμη. Όχι τόσο για το παράπονο που άφησε να βγει για την αντιμετώπιση που έτυχε ο ίδιος μετά τον αγώνα με τον Λεβαδειακό (κυρίως τον ενόχλησε η φημολογία ότι ο Άρης μίλησε με άλλο προπονητή). Ήθελε να το βγάλει από μέσα του. Ανθρώπινο και πλέον μπαίνει μια τελεία σε αυτό. Θέλω να σταθώ λίγο σε αυτό που είπε για τις συνθήκες στην ομάδα. Πριν αρχίσουμε λοιπόν τις αναλύσεις για το καθήκον του δημοσιογράφου να αναλύσει την ατάκα του προπονητή και να κάνει πιο… σοφό τον κόσμο που δικαιούται να γνωρίζει, θα πω το εξής.

Για τους παροικούντες το Ρύσιο, δεν ανακάλυψε την Αμερική. Μίλησε για τα αυτονόητα που δεν προσφέρουν κλικ, δεν είναι… πιασάρικα ως θέματα, αλλά απαραίτητα σε ένα μεγάλο club που θέλει να βλέπει το εαυτό του να προοδεύει κάθε μέρα, έπειτα από μια δύσκολη εξαετία. Καλύτερα γήπεδα προπόνησης, βελτίωση των υλικοτεχνικών υποδομών, τα απαραίτητα βοηθήματα προπόνησης (polar π.χ) γιατί δεν νοείται εν ‘έτη 2019 οι μετρήσεις των ποδοσφαιριστών να γίνονται εμπειρικά. Η Ρώμη δεν χρίστηκε σε μια μέρα. Σύμφωνοι. Όμως δεν θα ήταν πιο ωφέλιμο για το club, να γινόταν μια λιγότερη μεταγραφή ώστε να λυθούν τα ζητήματα της καθημερινότητας;

Θα κλείσω με την θετική αύρα που εκπέμπει ξανά το club. Στα αποδυτήρια, μέσα στο γήπεδο, στις προπονήσεις, στην κερκίδα, παντού. Όλο αυτό θα εκφραστεί την Κυριακή κόντρα στον Πανιώνιο όπου με νίκη ο Άρης μπορεί να λοξοκοιτάει και προς την 4η θέση.